اولين عامل فتنه تبعیت از هوای نفس است. عده­ای با تبعیت از هوای نفس فتنه انگیزی کرده و مسیر خود را از جاده ی ولایت جدا می­کنند. ایران هم از این امر مستثنی نیست. انقلاب اسلامی با هدفی مقدّس که می توان ریشه­ی آن را در غدیر سراغ گرفت، پدید آمد و با محوریت ولایت فقیه به پیش می­رود. در این مسیر عدّه ای هم با انگیزه های مختلف وارد کاروان انقلاب شدند. انگیزه­ی برخی، مطابق با هدف انقلاب بود و انگیزه ی عده اي رسیدن به اهداف شخصی و گروهی بود؛ و به مرور با انقلاب مشکل پیدا می­کنند. زيرا آن ها دغدغه­ی اسلام و مردم را ندارند، در این دوران مسئولی که به دنبال منافع شخصی خود بوده و حبّ دنیا سراسر وجودش را گرفته، هرگز نمی­تواند با ساختارهای انقلاب هماهنگ باشد. در نتيجه با انقلاب اصطکاک پیدا کرده و در این تقابل بعد از فتنه انگیزی و ایجاد زحمت برای مردم از مسیر نورانی انقلاب خارج می­گردند.

عامل دوم فتنه را ، بدعت در احکام شرعی شمرد و اشاره كرد : در گستره­ ی تاریخ عدّه­ ای بوده­اند که سعی در بدعت گذاری در دین خدا داشته و عقاید یا کارهایی را به دروغ به دین خدا نسبت داده­ اند. بدعت گذاران اساسا دین را قبول ندارند و از دین جز به عنوان نردبان ترقی و پیشرفت خود برداشت دیگری ندارند آن ها تا وقتی با دین کنار می ­آیند که لطمه ­ای به پیشرفت مادّی آن ها نزند، اما وقتی دیدند راه آموزه­ های دینی در مسیری است که منافع شخصی آن ها چنین راهی را بر نمی ­تابد، خود را در سر یک دو راهی مهم می­ بینند. اگر بخواهند همچنان عوام فریبانه دم از دین بزنند، از دنیای خود می­ مانند، و اگر بخواهند به دنیا و ریاست خود بچسبند، در انظار عمومی متهّم به بی دینی می­شوند. لذا برای حل این تعارض دست به تحریف دین زده و با بدعت گذاری، مسیر دین را به همان سویی می­­ کشانند که اهداف دنیایی آن ها قرار دارد. در این صورت به هر دو هدف خود خواهند رسید. 

بدعت گذاران سعی کردند تا ارزشهای اخلاقی و انسانی را هم از جامعه باز ستانند و با خیال راحت جامعه را از هرگونه ارزش های دینی و اخلاقی تهی بینند و در نتیجه کشور پهناور اسلامی را در اختیار چکمه پوشان آمریکایی قرار دهند. جامعه را جهت خارج شدن از تحت ولایت الهی و سر سپردن به ولایت شیطان آماده کرده و خروج از دین را امری طبیعی و حقّ مسلم برای هر انسانی دانستند.